De 1000 Coupé en zijn opvolger de 1200 S Coupé zijn de laatst door Simca ontwikkelde auto’s. Nadat de productie van de Aronde was gestopt, had Simca geen sportief model meer. Daarom onderzochten de ontwerpers de mogelijkheid van het creëren van een sportcoupe op basis van de Simca 1000. Kort nadat Simca de nagelnieuwe 1000 Sedan op de Autosalon van Parijs in 1961 had gelanceerd, presenteerde carrosseriebouwer Facel (producent van de Simca 8 Sport) hun ontwerp voor een Coupe versie aan de Franse fabrikant. Het idee was dat Facel de carrosserieën zou produceren, maar Henri Pigozzi de "hands on" baas vond dat het voorstel van Facel de nodige stijl miste en beschouwd en het als onrealistisch. Er waren ook zorgen dat Facel, gezien hun financiële positie, het project nadelig zou kunnen beïnvloeden.

Het ontwerp van de carrosserie werd uitbesteed aan Bertone, waar een jonge, 23-jaar oude designer genaamd Giorgetto Giugiaro verantwoordelijk was voor het winnende ontwerp. Later werd hij auto-ontwerper van de eeuw, zelfs in zijn vroege periode is het duidelijk dat Giugiaro wist wat hij deed. Omdat ze zeer tevreden waren met het resultaat, verzond Simca 13 chassis naar Bertone om ze om te laten bouwen als coupé. Simca introduceerde de Bertone-bodied 1000 Coupe op de Autosalon van Genève in 1962. Voordat de auto daadwerkelijk in productie ging, werd het ontwerp verder herzien. Bertone zou niet alleen de auto's ontwerpen maar bouwde ook de carrosserie. Deze werden vervoerd per trein op speciale gebouwde rijtuigen naar de Simca fabriek in Poissy. Ze werden gebouwd tussen de auto’s waarop ze zijn gebaseerd, de vier deurs Simca 1000.

Technisch was de kleine coupe technisch gewoon een vier deurs Simca 1000, oorspronkelijk ontwikkeld door Fiat als de opvolger van de 850. Giugiaro’s ontwerp was zeer elegant. Met de motor achterin gemonteerd was er geen noodzaak voor een radiator voorin, waardoor hij een strakke neus tekende. De carrosserie had veel glas met prachtig dunne stijlen.

De kopers van de 1000 Coupé hielden van het ontwerp maar waren teleurgesteld in de prestaties van de auto. De 944cc motor werd opgevoerd, het verhogen steeg met 2 pk naar 40 pk. Na een paar jaar in de productie werd dit verder verhoogd tot 52 pk. Het eenvoudig chassis had rondom onafhankelijke wielophanging met een bladveer overdwars aan de voorzijde en schroefveren aan de achterkant. Opmerkelijk was het één van de eerste nieuwe voertuigen in de verkoop — vooral in deze klasse— die standaard werd verkocht met schijfremmen rondom. Het interieur werd volledig nieuw ontworpen voor de Coupe. Binnen, werden kopers getrakteerd op een sterk verbeterde, GT-achtige interieur, met ronde klokken en schakelaars op het vlakke dashboard.

Ontworpen om te concurreren met andere kleine coupes uit dat tijdperk, zoals de Renault Floride en Volkswagen Karmann Ghia, kwam de Simca tekort op prestaties maar blonk uit in stijl. Productie begon in 1963 en in 1967 waren er 10.915 van de kleine coupes van de productielijn gerold. De prijs was tweemaal dat van de 1000. De 1000 Coupé werd vervangen door de Simca 1200 S Coupé.

Deze prachtige Simca 1000 Coupe kreeg van de ASI (Automotoclub Storico Italiano) een "Golden Plate". Dit schild wordt alleen geven aan oldtimers in een hele goede originele staat. De Simca is geimporteerd uit Italië in 2017.

 

Technische gegevens