In Italië maakte Per "Pelle" Petterson het ontwerp van de P1800, toen hij werkte voor Frua. Na een aantal proefritten rijdt Helmar Pettersson een prototype naar Karmann in Osnabrück, waar hij de onderhandelingen leidt met de directie met als doel de wagen daar te produceren. Hij wordt echter door de ontwikkelingen in de automobielindustrie ingehaald. Als er vergevorderde plannen zijn om de P1800 te vervaardigen - de productie zou aanvangen in augustus 1958 - wordt Karmann overgenomen door Volkswagen en dit concern wil uiteraard geen sportcoupé van een concurrent produceren. De P1800-productie bij Karmann gaat dus niet door. Na mislukte onderhandelingen met NSU gaat het concern het Kanaal over en praat eerst met Bristol, maar dit springt af op de te hoge kwaliteitseisen. Uiteindelijk lukt het wel met Jensen.

Mede door het achterblijven van de productie-aantallen besluit Volvo in 1963 de assemblage naar de oude Lundby fabriek in Hisingen te verplaatsen. Nu verschijnt de "S"op de achterzijde van de wagen, dit staat voor "Sverige" en dus niet voor "Sport" wat veel mensen denken.

In april 1960 werd de "styling car" van Frua, de P958X3, gepresenteerd op de motorshow in New York. Op 7 mei 1961 start eindelijk de productie, die tot 27 juni 1973 zal duren. Dan loopt de laatste 1800ES van de band en komt het totaal op 47.485 geproduceerde P1800 sportwagens.

Deze P1800 in de originele kleur zwart (nr. 19) is van 1967 en werd in Nederland geïmporteerd in 2018. Het interieur is uitgevoerd in leer, in de originele rode kleur (nr. 307-500) met hierop het Volvo logo. Het dashboard is voorzien van Smith klokken in mijlen/hour en rpm.