Type 2 T1? Dit lijkt ingewikkeld. Niet echt, hoewel voor niet-ingewijden de typen aanduidingen rond de bedrijfswagens van VW een beetje verwarrend kan zijn. Het is officieel een Type 2, simpelweg omdat het het tweede voertuigtype was dat het toen nog jonge Duitse bedrijf ooit had gemaakt, de eerste was de even wereldvermaarde Kever, of Type 1. En het is een T1 omdat het simpelweg de eerste versie is van dat tweede voertuigtype. Het is dus een Type 2 T1.

De Type 2 werd 64 jaar lang geproduceerd en eindigde uiteindelijk in 2013, toen de laatste versies uit de VW-fabriek in Achieta nabij Sao Paolo rolden. Heel eenvoudig: deze langzame, karaktervolle, zuinige en gemakkelijk te onderhouden minibus, bestelwagen of camper was onvervangbaar. Toen VW op de rem trapte, verkocht hij nog steeds goed. Maar de moderne veiligheidsvoorschriften hadden dit geliefde voertuig eindelijk ingehaald.

De Camper- en Kombi-versies zijn lange tijd het hoogtepunt van VW’s imago geweest. Tweedehands exemplaren – vooral de originele modellen met een gedeelde voorruit met hun schuine V-vormige fronten – gaan weg voor hoge prijzen, terwijl als je een Samba-Bus vindt met dakramen en een stoffen schuifdak (ze zijn ontworpen voor toeren door de Alpen), zal de prijs hoog zijn.

VW werd overgehaald om de Type 2 te maken door Ben Pon, een Nederlandse zakenman en Kever-importeur, die miljonair werd door Kombis naar de Verenigde Staten te exporteren. Pon kreeg het idee van de gemotoriseerde karren die gebruikt werden om onderdelen rond een VW-fabriek in Wolfsburg te vervoeren.

Ze waren gemaakt op een uitgekleed Kever-chassis, wat leidde tot zijn schets van een op de Kever gebaseerd busje, dat enigszins leek op een doos op wielen. Een jaar later, toen Heinz Nordhoff CEO van Volkswagen werd, steunde hij het idee van Pon, en de eerste Type 2 VW-bestelwagen werd gelanceerd op de Autosalon van Genève in november 1949 en ging het jaar daarop in de verkoop.

Het was een stijlvol, zij het onverwacht ontwerp: een wetenschappelijk gestroomlijnde bedrijfswagen met een luchtgekoelde motor verborgen onder de vloer aan de achterkant, en met de bestuurder boven de voorwielen en met niets voor de voorruit en een stuur in busstijl.

De T2 denderde onuitputtelijk voort, begeleid door zijn kenmerkende VW-geluid, met een snelheid van 100 km/uur en vervoerde tot een ton mensen en goederen terwijl hij zelf weinig meer woog. Binnen was het stil, terwijl de achterin geplaatste motor voor een indrukwekkende tractie zorgde, waardoor het voertuig vrolijk weg kon rijden in zand of sneeuw.

In 1967 kreeg de T2 een facelift, waarbij hij zijn kenmerkende split-screen verloor en een omhullende voorruit uit één stuk kreeg, plus een krachtigere 1600cc-motor. Maar in Brazilië bleef de T1 met gesplitst scherm in productie, hoewel ook deze de 1600cc-motor kreeg, die klassiekerliefhebbers vandaag de dag het beste van twee werelden biedt.

Met zijn verbluffende tweekleurige witte en rode kleurenschema valt deze split screen Kombi – of VW Microbus zoals de Amerikanen ze noemen – zeker op. Niet iedereen zal de kleuren mooi vinden, maar wij vinden dat ze er perfect bij passen. Bussen met een gedeeld scherm hebben er altijd opvallend uitgezien, en dit zijn opvallende kleuren.

Technical data