Het bedrijf VEMAG, deels eigendom van Auto Union in Duitsland, bouwde onder licentie 115.000 DKW’s in Brazilië. VEMAG had zelfs zijn eigen raceafdeling. Races waren erg populair. Dankzij de eenvoudige kleploze motor van DKW konden snel en goedkoop extra pk’s worden toegevoegd. Terwijl de standaard tweetaktmotor maar liefst 44 pk leverde, slaagde Jorge Lettry, hoofd van het raceteam van VEMAG, erin om niet minder dan 116 pk uit de driecilindermotor te halen.

De autoliefhebber Rino Malzoni paste alle modellen die hij kocht aan. Omdat er in Brazilië geen sport auto’s te koop waren besloot hij er zelf één te maken. Met de hulp van monteurs en ambachtslieden uit de regio, koos hij, als basis voor zijn schepping, de aandrijflijn en chassis van DKW. Met lijnen geïnspireerd op de snelste Italiaanse sport auto's, werd de Malzoni GT ontworpen en geproduceerd.

De GT Malzoni ging in productie in 1964. De carrosserie werd gemaakt uit gelamineerd plastic, versterkt met glasvezel door Rino Malzoni’s eigen bedrijf Luminari. VEMAG plaatste deze op een verkort chassis. In de raceversie gebruikten ze niet alleen de getunede motor van Lettry, maar pasten ook de ophanging aan en installeerden een achteras met een smaller spoor om onderstuur te voorkomen. Het resultaat: de GT Malzoni woog slechts 600 kg, was veel sneller in de bochten en haalde op de rechte stukken van Interlagos een topsnelheid van maar liefst 190 kilometer per uur.

De eerste, de "kale" uitvoering, die werd gebruikt voor racen, had een ruwe afwerking en weinig comfort. Daarnaast, gericht op het grote publiek, werd een meer verfijnde uitvoering geleverd, met lederen bekleding. Er zijn maar een paar stuks gemaakt van de eerste "commerciële" Malzoni. Er is niet een exacte aantal, maar geschat wordt dat er tussen 43 en 45 auto’s zijn gemaakt. Ondanks het kleine aantal stuks was de auto enorm succesvol en hoog gewaardeerd door iedereen die met de auto had gereden. In 1966 heeft het model een vervanger nodig. Rino besloot een nieuwer model te maken, met de steun van zijn vriend en ontwerper, Anísio Campos en Jorge Letry, de voormalige Vemag racing manager. Letry hielt het toezicht op de productie van PUMA, het merk dat Lumimari verving. Met een focus op het dagelijks gebruik, vloeiender lijnen metingen en meer zorgvuldige afwerking bleek de DKW Puma GT meteen een succes.

Deze GT Malzoni werd onsterfelijk op 19 november 1966. De plaats: Interlagos. De gelegenheid: de ‘Mil Milhas’, een uithoudingsrace over 1.000 mijl. De DKW moest het opnemen tegen snellere en veel krachtiger rivalen. Jan Balder, één van de rijders, wist maar al te goed dat zelfs gewoon de finish halen een hele prestatie was. Zijn teamgenoot was niemand minder dan Emerson Fittipaldi – de toekomstige tweevoudige Formule 1 wereldkampioen. De twee vrienden deden het uitstekend tijdens de race en namen uiteindelijk zelfs de leiding. De zege leek zelfs binnen handbereik. Tot de motor enkele ronden voor het einde begon te haperen. De middelste cilinder begaf het, maar hoofdmecanicien Miguel Crispim greep zo snel in dat Balder nog steeds aan de leiding lag toen hij opnieuw vertrok. Balder moest de race uitrijden op 2 cilinders, waardoor hij derde eindigde. Sindsdien wordt deze GT Malzoni in Brazilië beschouwd als nationaal erfgoed.

Jan Johannes Hendrix Balder werd geboren in Amsterdam, op 21 juni 1946. Zijn komst naar Brazilië, als kind, was het gevolg van de detachering van zijn vader, Antoni Balder, ingenieur van Fokker naar Rio de Janeiro, waar zij twee jaar woonden. Na de beëindiging van Fokkers commerciële activiteiten in het land, begonnen werknemers te verhuizen naar andere locaties, maar Antoni besloot in Brazilië te blijven, verhuisde naar São Paulo en ging werken bij Vemag, op de engineeringafdeling, waar ze 2 jaar later, Jorge Lettry, leerde kennen. Het was in dat jaar, in 1956, met zijn vader als Ingenieur van de Vemag dat het "virus van het racen" werd opgewekt bij Jan na een bezoek van de "Duas Horas de Velocidade em Interlagos".

De Malzonis van Vemag en prive rijders deden aan ten minste 54 wedstrijden mee, met vijftien overwinningen, twaalf tweede en zeven derde plaatsen. De aantallen zijn mogelijk nog hoger omdat het bijhouden van de uitslagen in die dagen niet erg nauwkeurig was.

Verzamelaars zijn wanhopig op zoek naar een GT Malzoni, maar de kans om er één te vinden is haast onmogelijk, omdat Malzoni’s sportwagenproject een commerciële flop was. De auto was te duur en er werden maar 35 exemplaren van verkocht. Voor zover bekend bestaan er vandaag nog twaalftal exemplaren van de GT Malzoni, waaronder deze witte racewagen van Balder en Fittipaldi. Dit is samen met de auto in het Audi museum de enige GT Malzoni buiten Brazilië.

Onboard