De NSU motorfietsen werden legendes, en een tijdje deden de auto's het ook goed. In het Weimar-regio breidde NSU zich verder uit in haar poging om goedkope auto's in volume te bouwen. Het bedrijf bouwde zelfs in 1926-27 een tweede fabriek aan de oevers van de rivier de Neckar, in de buurt van Heilbronn, om grotere volumes auto's te kunnen bouwen. Maar de auto's werden verslagen door onder meer Opel en Ford, en de grote productiegolf is nooit gekomen.

Fiat kwam te hulp door de nieuwe fabriek in 1929 te kopen. Het zette hiervoor een lokale dochteronderneming in Duitsland op (NSU Automobil AG) met de hulp van de financiers van NSU en met een beperkte medewerking van NSU zelf.

In 1931 liet "NSU" (Neckarsulmer Fahrzeugwerke AG, later NSU-Werke AG) auto's vallen terwijl Fiat al begonnen was met de bouw van "NSU-Fiats" in Heilbronn. Dus het was dat twee volledig gescheiden bedrijven gemotoriseerde voertuigen verkochten als NSU's die werden gebouwd in fabrieken die slechts kilometers van elkaar verwijderd waren. NSU-Fiats waren vergelijkbaar met de eerste Simcas of Zastavas, in licentie lokaal gebouwde Fiats.

NSU Werke bouwde motorfietsen, die na WO2 steeds bekender werden. Het "echte" NSU kreeg een hekel aan dat NSU-Fiat deze naam gebruikte. Toen ze halverwege de jaren vijftig zelf weer auto's wilde maken, kwamen de twee bedrijven in botsing voor de rechtbank. Uiteindelijk besloot de rechter dat de documenten uit 1929 de naam niet aan de dochteronderneming van Fiat verbonden, ook al heette het bedrijf officieel 'NSU Automobil'. NSU-Fiat mocht die naam korte tijd blijven gebruiken en daarna veranderde de naam in 'Neckar'. NSU Werke lanceerde de Prinz in 1957, een auto die rechtstreeks concurreerde met een deel van het NSU-Fiat / Neckar-assortiment.

Na de Tweede Wereldoorlog concentreerde Fiat zijn inspanningen op het leveren van betrouwbare, goedkope producten aan de markt voor grote volumes, terwijl andere overbleven om te voorzien in de behoeften naar meer maatwerk. Dus klanten die betere prestaties van hun Fiat wilden, hadden weinig andere keus dan zich te wenden tot onafhankelijke tuning bedrijven zoals Nardi en SIATA. SIATA (Societa Italiana Auto Trasformazioni Accessori) werd in 1926 opgericht door Giorgio Ambrosini en was gespecialiseerd in het aanpassen en tunen van Fiats.

SIATA bracht een kleine serie voertuigen op de markt die rechtstreeks waren afgeleid van de modellen Fiat 600 en 1100. Aangemoedigd door deze ervaringen, bereidde SIATA met de lancering van de Fiat 1300/1500 middelgrote sedan een gestroomlijnde coupé voor, die van deze auto was afgeleid. De carrosserie was het werk van Michelotti en die werd geïnspireerd door een van zijn fuoriserie, gebouwd op een Jaguar XK140-chassis . De 1300TS en 1500TS hadden natuurlijk een verbeterde motor in vergelijking met de standaardmotor en een uitgesproken sportievere afwerking. De 1500 ging van 73 naar 94 pk.

In 1963 toonde de Necker veel interesse in de auto en besloot deze te produceren en onder de naam Mistral te verkopen. Dus de Siata 1500 TS die in Italië werd verkocht, werd de Neckar Mistral voor de Europese markt. De productie eindigde in 1965. Er werden zeer beperkte hoeveelheden van dit model gebouwd en er zijn zeker nog maar een paar exemplaren overgebleven.

De auto is in 1995 gekocht door de laatste eigenaar en is al gerestaureerd door de vorige eigenaar, die hem in 1978 had aangeschaft. Deze stijlvolle Italiaanse zeldzaamheid verkeerd in goede algehele staat.

Technische gegevens

Te koop

Fiat 1500 Coupe
Coachwork by Pininfarina
motor: 1.481 cc; 75 pk

kleur: blauw
bouwjaar: 1966

Te koop

Fiat 1300S Coupe
Coachwork by Vignale
motor: 4 cilinder in lijn; 1.295 cc
               67 pk by Giannini
kleur: groen
bouwjaar: 1965